Speelgoed en aanverwante gedachten

De vierde vraag voor Bloganuary is:

Wat was je favoriete speelgoed toen je kind was?

Om eerlijk te zijn had ik niet super veel speelgoed. Een handjevol knuffels, een viewmaster, een nogal leeg poppenhuis, een paar PlayMobil poppetjes, een zak met knikkers en een paar barbies, waarvan een er lang blond haar had. Maar die “dame” kwam van de buren en was tweedehands. Op haar bovenlip was met blauwe pen een snor aangebracht. Wellicht dat daardoor het buurmeisje er afstand van wilde doen.

Mijn lieve opa Frank, die zelf gek was op antieke spulletjes, gaf mij liever een antiek vaasje, klompje of kop en schotel cadeau voor mijn verjaardag dan iets wat op speelgoed leek. Als ik geld kreeg dan ging dat automatisch in een spaarpot voor later. Toen ik van een vriend van de familie een cadeaubon kreeg van een speelgoedwinkel, heb ik mijn liefde voor barbies gecombineerd met mijn liefde voor paarden en kocht ik een bruinharige barbie met een rood jasje en een lichte rijbroek, samen met haar donker bruine paard. Ik vond dan een stuk klassieke muziek op zondagmiddag en liet de bruinharige dame hele dressuur proeven rijden op haar glimmende paard met zadel en hoofdstel. Ik vond The Moldau van Smetana daar uitermate voor geschikt.

Graag had ik jaren daarvoor al eens een heel barbiehuis gehad en een auto met Ken erin, maar bij een bevriend gezin kreeg ik de kans jaarlijks daar even mee te spelen. Als het erop aan kwam, vond ik dat voor mijzelf allemaal niet zo nodig. Mijn kinderhand was snel gevuld. En zo is dat eigenlijk nog op de dag van vandaag. Ik koop maar zelden echt wat voor mijzelf.

Twee van de beste cadeaus die ik als kind kreeg maar buiten de speelgoed categorie vallen, waren een fotocamera en een paar jaar eerder een cavia.

Nog steeds ben ik gek op fotograferen en op beesten. Terwijl ik dit schrijf aan mijn bureau ligt rechts naast mij in de la een professionele digitale camera en links zitten er drie cavia’s in een ruime kooi lekker van hun hooi te genieten. De barbiepoppen zijn in Nederland gebleven, maar buiten staan twee echte paarden te wachten op hun hooi.

Dat dringt gelijk de vraag bij me op of de keuze voor bepaald speelgoed van kinderen iets zegt over hun latere interesses . Kate schreef als kind graag hele stripverhalen over haar blauwe knuffel in de vorm van een konijn en schrijft nog steeds erg graag en vergezelt haar verhalen met gedetailleerde tekeningen. Thomas had nooit veel met speelgoed, maar wilde al heel jong meehelpen met koken, of nog liever zelf een hele maaltijd in elkaar draaien.

Hoe zit dat eigenlijk bij mijn grotendeels onzichtbare lezers? Hadden jullie speelgoed of interesses die na jullie jeugd nooit meer zijn weggegaan?